Eindelijk een nieuwe blog!

Hallo lieve allemaal,

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik een blog heb geplaatst, het schiet er een beetje bij in. Ik ben erg druk geweest met het schrijven van mijn plan van aanpak voor stage. De opdrachten hier vergen iets meer tijd, zo moeten veel dingen bijvoorbeeld vertaald worden. Eerst in het Nederlands, daarna in het Engels en uiteindelijk in het Indonesisch. En daarnaast heb ik natuurlijk ook gewoon mijn opdrachten voor Saxion.

Maar tussen alle verslagen door is er ook genoeg tijd voor leuke dingen! Toen ik precies vier weken in Indonesië was is Nadia langs gekomen om mijn op te zoeken, zo lief! Ik heb Nadia opgehaald van het vliegveld, waar ik met de damri naar toe ben gegaan. Een damri is een soort busje waar vooral de locals gebruik van maken. Het was een leuke ervaring om hier gebruik van te maken. Toen ik herenigd was met Nadia hebben we op het vliegveld twee kaartjes gekocht voor de damri terug naar Mataram. Na een hele tijd te hebben gewacht, kwamen we er achter dat het aankomst en vertrek punt van de damri verschillend is. We stonden dus op de verkeerde plek! Toen volgde er een sprint over het parkeerterein naar allerlei busjes die daar geparkeerd stonden, want we wisten wel dat de damri binnen een aantal minuten zou vertrekken. De zware koffer van Nadia wisselden we al rennend af. Na een heel rondje te hebben gemaakt over het parkeerterein kwamen we weer bij het beginpunt en daar bleek de damri te staan. We moesten alleen wel een uur wachten, want de vorige damri was net vertrokken.

De eerste week dat Nadia er was had ik gewoon stage. Niet erg want het was voor Nadia ook wel prettig om uit te slapen en bij de komen van de reis wanneer ik op stage was. Ik ben vaak rond twee uur wel weer thuis van stage, waardoor we in de middag nog leuke dingen hebben kunnen doen op Lombok. Zo zijn we bijvoorbeeld naar de traditionele markt geweest, naar een hindoeistische tempel, café Alberto’s, happy café, Golden Tulip en epicentrum (een groot winkelcentrum). Nadia is in deze week ook nog een dag mee geweest naar mijn stage. Helaas was er die dag niet de mogelijkheid om een les te geven, maar ik heb wel samen met Nadia een les voor de volgende dag voorbereid. Natuurlijk heeft ze ook een rondleiding gekregen en de collega’s en kinderen ontmoet. Deze week heb ik trouwens ook mijn eerste aardbeving meegemaakt. Ik zat achter op de moter bij een collega die mij elke ochtend ophaalt toen de motor opeens begon te schudden. Ik vond het heel raar hoe mijn collega reed, maar eenmaal op school aangekomen bleek dit te komen door de aardbeving. Eigenlijk heeft mijn collega het dus juist heel goed gedaan.

Die vrijdag zijn Nadia en ik naar Gili Trawangan gegaan. Maandag en dinsdag had ik geen stage i.v.m. een hindoeistische feestdag, dus we hadden een lekker lang weekend. We hebben een fietstocht over het eiland gemaakt, waarbij we gestopt zijn op allemaal mooie plekken om natuurlijk foto’s te maken. Verder zijn we een aantal keer wezen stappen, waarbij we op een avond samen met een gitaar en een aantal locals al zingend zijn de avond af hebben gesloten, natuurlijk werd er Hotel California gezongen. Ook hebben we een snorkeltour gedaan en die was leuker dan verwacht! We verbleven trouwens in Hakuna Matata Homestay, een homestay met super aardige medewerkers, waar we ons helemaal thuis voelden. Het enige nadeel waren de kakkerlakken die uit het doucheputje kwamen.

We hadden aan een jongen die bij de homestay werkte gevraagd of hij ons de weg naar het uitkijkpunt kon wijzen en hij stelde voor om samen te gaan, helemaal goed! Die middag om vier uur gingen we op pad naar het hoogste punt van Gili Trawangan om daar te kijken naar de zonsondergang. Toen we al een heel stuk op weg waren en de trappen veranderde in smalle zandpaden begon het opeens keihard te regenen, hebben wij weer! Toen we aankwamen op het uitkijkpunt was er door de bewolking natuurlijk niks te zien van de zonsondergang. Omdat het zo hard regende en we via hele stijle paden weer naar beneden moesten hebben we staan schuilen onder een rots. We stonden al een hele tijd te schuilen onder de rots, maar de regen werd maar niet minder. Toen kwam Nadia met de opmerking dat de zon bijna onder zou gaan en dat het dan pikkedonker werd. Het was dus beter om nu door de regen over de gladde smalle paden naar beneden te lopen/klimmen, omdat dit in het donker helemaal niet te doen is. Zo gezegd zo gedaan.. we zijn een paar keer bijna uitgegleden, maar zijn gelukkig zonder kleerscheuren weer beneden gekomen, wat een avontuur!

Ik heb op dinsdag de boot naar Lombok weer gepakt, Nadia bleef nog twee dagen langer op Gili Trawangan. Ik had namelijk weer gewoon stage en in Mataram is veel minder te doen voor Nadia. Toen Nadia donderdag ook weer op Lombok was zijn we na mijn stage naar de bioscoop gegaan. In Nederland vind ik het al leuk om naar de bioscoop te gaan, maar hier in Indonesië is dat helemaal het geval. Je hebt hier namelijk de keuze tussen een gewone zaal of de VIP zaal. En die VIP zaal is luxe joh, in de zaal heb je enorm grote en zachte stoelen die zelfs helemaal in ligstand gezet kunnen worden. Je kunt tijdens de film eten en drinken bestellen, niet alleen popcorn, maar zelfs sushi en spaghetti bolognaise haha! Voordat de film begon kwam de serveerster onze snacks en drinken brengen en liet me ze ons zien waar we onze fleecedeken konden vinden, ja een fleecedeken! Kortom: genieten! 

Vrijdag zijn we met z’n allen naar de Belang Kelambu watervallen gegaan. Gelukkig hadden we een gids, want voor je bij de watervallen aankomt moet je eerst een flinke klim door de jungle maken. Het besef dat ik nog niet klaar ben voor de Rinjani kwam even naar boven tijdens deze klim. De watervallen waren zo mooi dat ik weer een hele collectie foto’s rijker ben.

Ik heb nog veel meer te vertellen, maar dit zal ik in de volgende blog doen, waar jullie hopelijk niet zo lang op hoeven te wachten. 

Groetjes vanuit Lombok,
Anneroos